عزت و خواری دهر آن همه دور از هم نیست

افسری نیست که با نقش قدم توأم نیست

روز و شب ناموران در قفس سیم و زرند

هیچ زندان به نگین سختتر از خاتم نیست

عکس هم دست ز آیینه به هم می ساید

تا ز هستی اثری هست ندامت کم نیست

غنچه و گل همه با چاک جگر ساخته اند

خون شو، ای دل که جهان جای دل خرم نیست

بسکه خشک است دماغ هوس آباد جهان

صبح این گلشن اگر آب شود شبنم نیست

ای سیهکار هوس ، بیخبر از گریه مباش

که به جز اشک چراغان شب ماتم نیست

ساز اسراری و ضبط نفست سست نواست

اندکی تاب ده این رشته اگر محکم نیست

سهل مشمر سخن سرد به روشن گهران

که نفس بر رخ آیینه ز سیلی کم نیست

عالم حیرت ما آینهٔ همواری ست

ساز این پرده تماشاگه زیر و بم نیست

محو گلزار تو را جرات پرواز کجاست

بال ما ریخت به جایی که تپیدن هم نیست

به تمیز است غرض ورنه به کیش همت

نیست زخمی که به منتکدهٔ مرهم نیست

وضع بیحاصل ما بار دل اندوختنست

شاخ و برگی که سر از بید کشد بی خم نیست

حسن تاب عرق شرم ندارد بیدل

ورنه آیینهٔ ما آن همه نامحرم نیست